My First Blogging in Thailand

กลับมาเมืองไทยได้เกือบ 2 อาทิตย์ ยุ่งซะไม่มีอะ ต้องไปนู่นไปนี่ ติดต่อนู่นนั่นนี่ ออกจากบ้านเกือบทุกวัน เหนื่อยหว่ะ-_-' เข้าอินเทอร์เน็ตก็ไม่ค่อยได้ เพราะที่บ้านไม่ได้ติด ADSL ช้ามากๆ แถมต่อติดๆ หลุดๆ อีกต่างหาก เรื่อง update blog ไม่ต้องพูดถึง แค่คิดว่าต้องวต่อเน็ตก็เบื่อแล้ว ไม่เหมือนตอนอยู่ออสเตรเลีย เปิดโมเด็ม+wireless router ทั้งวันทั้งคืน บางทีทั้งอาทิตย์ปิดแค่วันเดียว (แป๊บเดียวด้วย)

วันก่อนมีโอกาสได้ไปศิริราช (พาแฟนไปส่งทำงาน, ดูดิ กลับมาพักก็โดนเรียกไปทำงาน) ก็เลยแวะไปหาคุณหน่อยแห่ง Speed Net Club ไม่เคยรู้จักหน้าตา หรือร้านมาก่อน เคยคุยกันทาง blog กับกระทู้ที่ Thailinuxcafe.com เฉยๆ แต่ก็อยากเจอ แถมบอกไว้ว่าจะไปเยี่ยมอีกต่างหาก พอไปถึงเสาชิงช้าก็ตามหาร้าน จากความทรงจำอันเลือนรางพอจะจำได้ว่าอยู่ถนนดินสอ แถวๆ เซเว่น เดินๆ ไปเกือบเข้าร้านผิดแล้ว :P เดินๆ ไปด้อมๆ มองๆ ก็เห็นว่าร้านใช้ Windows ก็เลยเดินผ่านไปคิดว่าไม่ใช่ เดินต่อไปอีกไม่นานก็เจอร้านแปะป้ายว่า Speed Net Club อันนี้ของแท้ เดินวนๆ ด้อมๆ มองๆ อยู่อีก 2-3 รอบเห็นว่าลูกค้าไม่เยอะ ก็ดุ่มเข้าไปเลย

แอ๊ดด!!
คุณหน่อย: สวัสดีครับ (ทำหน้าเหมือนว่ามีลูกค้า)
ผม: สวัสดีครับ คุณหน่อยใช่หรือเปล่าครับ (กล้าๆ กลัวๆ นิดหน่อย)
คุณหน่อย: ใช่ครับ... เอ่อ คุณ DrRider ใช่ไหมเนี่ย
ผม: ถูกต้องนะคร้าบบบบ (ทำท่าเหมือนปัญญา)
คุณหน่อย: แหม่... เจอกันจนได้ ตัวเล็กกว่าที่คิดนะครับ
ผม: (ดีใจนิดหน่อยที่มีคนว่าตัวเล็ก) อ้าวคิดว่าผมเป็นยังไงเหรอ
คุณหน่อย: คิดว่าจะแบบ ตัวใหญ่ๆ หน่อย แบบไรเดอร์ก็ต้องตัวใหญ่ๆ ไงครับ
ผม: (แค่นี้ก็หนักแย่แล้ว) เอ่อ.. ฮ่า ฮ่า
คุณหน่อย: แล้วก็ดูหนุ่มกว่าที่คิดเสียอีกนะครับ
ผม: (หือ?) หมายความว่าไงครับ
คุณหน่อย: แบบผมคิดว่าจะประมาณ 40 กว่าๆ อะครับ
ผม: (หูย ... ผมยังไม่ 30 เร้ย) เอ่อ งั้นเลยเหรอครับ -_-"
...
แล้วก็คุยอะไรกันอีกนิดหน่อย คุณหน่อยก็ขอตัวไปนอกร้านสักแป๊บ ก็ไม่ได้คิดอะไร สักพักคุณหน่อยก็กลับมาพร้อมกับน้ำเย็น 1 ขวดจากเซเว่น โห ผมงี้อึ้ง+ซึ้ง น้ำตาแทบจะไหลพราก T-T

ร้านคุณหน่อยที่ไปเห็นมาก็เป็นร้านเน็ตสีขาว (หม่นๆ นิดหน่อย) จริงๆ ครับ ใช้ Linux ทั้งร้าน แล้วก็มี Win98 1 เครื่องเอาไว้สแกนงานให้ลูกค้า ตอนที่ไปก็มีลูกค้าชาวต่างประเทศอยู่ 2 คน กำลังเช็คเมลอยู่ แล้วดูเหมือนคุณหน่อยก็กำลังพิมพ์งานอยู่ด้วย OO.o (TLE หรือเปล่าไม่ทราบ ไม่ทันได้สังเกต) จากนั้นก็กลับมานั่งคุยกันต่อนิดๆ หน่อยๆ (ยังไม่กล้าถามเรื่องแฟนและเรื่องแต่งงาน หุหุ หวังว่าจะมีขจ่าวดีเร็วนี้นะครับ) หวานใจ (เมีย) ก็โทรตามว่าเสร็จแล้วให้มารับได้ก็ลากันตรงนั้น

วันนั้นไม่ค่อยมีเวลา วันหลังถ้าผ่านไปจะไปอุดหนุนนะครับ :D ไว้ไปซัดกาแฟด้วยกัน เผื่อจะพาแฟนไปเล่นเน็ตที่ร้านด้วยดีไหมครับ